دچار درد بزرگی شده ایم؛ ورزشی که می توانست جایگاه دوستی ها باشد تبدیل به جایی شده که یکی از باسابقه ترین هایش در کنفرانس بعد از بازی گریه می کند. محمد مایلی کهن را جدای از مسایل شخصی و هر گونه وابستگی به عنوان یک انسان سالم دوست داریم. نه اینکه همه ی رفتارهای او را تایید کنیم؛ که هر انسانی در طول زندگی لغزشهایی دارد، او از سالم ترین انسانهایی است که در ورزش ایران دیده ایم، صراحت گفتار او را در چند مربی و ورزشکار سراغ دارید؟
